BAXÇÊ GULAN

BAXÇÊ GULAN

Bêhnek ji şahîya dilan,

çûme nav baxçê gulan. 

Ser gulên keskesorî,

fîxan û zarîna bilbilan.

Gotim; bilbil çi heware,

pir giran li ser te bare.

Dengê te tim diçe banî,

gazî û qêrîn, zare zare.

Got; wawîk û gur û rovî,

ewan biyanî yên bi kûvî.

Pez kovîya min kedî bû,

kovîya mi xwarin b'hovî.

Min dî kalek bi gopal bû,

ewî kul û xem li bal bû.

Kalê nûraniyê bi qûwet,

li ser xwe û berberî bû.

Gotim; kalo bi xemgînî,

derd û kul û bi axînî.

Wek mi tu jî derd giranî,

dil û cergê mi dihelînî.

Got; axîna min ji dile,

xemgînî ya mi bo gule.

Rengê keskesor û zere,

ne azade min dil kule.

Ger bipirsî ew reng çîye,

Gewdê b'xwîn û zevîye.

Li gerdûnê ew navdare,

bi xwîna sor, hêşîn bûye.

Bê wê gerdûn tûj û tahle,

lê digerim ne li male.

Min jîn nîne bê wê vale,

ji derdê wê bûme kale.

Gulek wilo nayê gotin,

b'zîv û zêra naye firotin.

Ewe sebra cerg û dilî,

bi wê hinav têne sotin.

Bejna tay rihan zirave,

kemera ji zêrîn li nave.

Bê wê gerdûn reş û tarî,

geş e wekî roj û tave.

Ji dilê mi derna keve,

dev û diran lêv li heve.

Wekî eşqa mem û zînê,

li gel bi rastîyê teve.

S Mêrdînî 24.08.2020