ZIMAN LAL BÛ!

ZIMAN LAL BÛ!

Destê sibê min keçik dî bû

Çav li xew û li ber derî bû

Ber bi wê ve çûm min jê pirsî 

Got şeva çû min xew nedî bû

Min rind li wê temaşekir

Wek horîyek bihuştî bû

Aqil û mejî ji xwere vekir

Çi qûdretek rehmanî bû 

Ketim nav baxê bihuştê

Çend lib mindî xelatî bû

Ji zêr kember li wê piştê

Ezan im neqşê manî bû

Bejin dirêj wek sipîn dare   

Kiras û şalê mîtanî bû

Kihêlek li ser bi zincîre

Ji wê pesnê mêrdînî bû

Çavê min kevrê xarî bû

Rû wek hîva li çar deh bû

Tilîyê desta şiva zer bû

Dil jimin bir min zanî bû

Sed tîr wê li dil dayî  bû

Wek şîşek sor pêv danî bû 

Çewa bikim ziman lal bû

Serî li ber pê min danî bû

Çep û rastê xwe nas ne kir

Ez di çim ku min nizanî bû 

Hezar sal min hûner saz kir 

Bi wî dengî çi qûmrî bû

 

Min ev rista j'şêx re gotî

Serî hejand ne razî bû

Ku ev pesnê hinav sotî

Di jînê da min nedî bû

Eger şêx ew keça bidya

Wê  bi  gota  çi horî  bû

Ewê şaşik ber ba biç ya

Çi  şêxe  kî  ser  serî bû

Wê demê wê xwe zani ba

Agirê  bizot  dil danî bû

Rebbê min ji wî ne razî ba

Gunehê min wî hilanî bû

Li seyda negrin ew dil dare

Tiştê min got tev wusa bû

Dilê min tije pêt û are

Hinek şev min hilanî bû

S mêrdînî. 05.02.13